Tοπικά δίκτυα σε Debian GNU/Linux

Βασικές ιδέες

Ένα δίκτυο αποτελείται από υποδίκτυα.
Ένα δίκτυο αποτελείται από κόμβους και γραμμές επικοινωνίας.
Κάθε ενεργητικός κόμβος έχει διεπαφές δικτύου και η κάθε διεπαφή έχει την δικία της διεύθυνση ip.

(αυτό είναι συζητήσιμο, αφού λογικά περιμένουμε ένας κόμβος να έχει μια διεύθυνση ip , όχι μια κάρτα δικτύου, όμως αυστηρά λέμε ότι μια κάρτα δικτύου έχει την διεύθυνση ,αλλά επειδή οι τερματικοί κόμβοι φύλλα (leaf nodes) ενός δικτύου έχουν μόνο μια κάρτα δικτύου (διεπαφή δικτύου) ταυτίζουμε την διεύθυνση της κάρτας με αυτή του κόμβου φύλλου. Μπορεί ένας κόμβος δρομολογητής να έχει ανήκει σε δύο ή και περισσότερα υποδικτύων.)

Διεύθυνση IP

192.168.10.0 (όταν ο τελευταίος αριθμός είναι 0 τότε αναφερόμαστε σε ολόκληρο το υποδίκτυο και σε όλους τους υπολογιστές που το απαρτίζουν. Πρόκεται δηλαδη για μια βολική συντομογραφία)
0.0.0.0 Μια ακόμα βολική συντομογραφία με την οποία αναφερόμαστε σε όλα τα υποδίκτυα.

Πύλη δικτύου (gateway)

Εφόσον ένα δίκτυο αποτελείται από υποδίκτυα κάθε υποδίκτυο έχει και την πύλη του, δηλαδή έναν κόμβο , πχ δρομολογητή μέσα από τον οποίο διέρχεται όλη η κίνηση από και προς το υποδίκτυο αυτό. Μέσα σε ένα υποδίκτυο η διακίνηση πακέτων θα γίνει μέσω του στρώμματος ζεύξης δεδομένων χωρίς αποφάσεις δρομολόγησης. Όμως όταν ένα πακέτο έχει διεύθυνση προς άλλο υποδίκτυο από αυτό του κόμβου αποστολέα πρέπει

ο κόμβος αποστολέα να γνωρίζει τον κόμβο που είναι η προκαθορισμένη πύλη (default gateway) του υποδικτύου του, κυριολεκτικά η πύλη εξόδου για το πακέτο που θέλει να αποδράσει από το υποδίκτυο που ανήκει ο κόμβος δημιουργός του .
Η πύλη δικτύου πρέπει να γνωρίζει από ποιά διαδρομή να στείλει το πακέτο για να φτάσει το υποδίκτυο προορισμού. Δηλαδή να γνωρίζει την πύλη αυτού του υποδικτύου προορισμού.

Υποδίκτυα (subnetting)

Κάθε υποδίκτυο έχει ένα αριθμητικό ID που δίνεται με τη βοήθεια μιας διεύθυνσης IP στο CIDR πχ 192.168.0.0/16 Κάθε υποδίκτυο έχει μια διεύθυνση αναμετάδοσης , που έχει την τιμή 1 σε όλα τα μπιτ του υπολογιστή,πχ 192.168.255.255 σε σχέση και με το παράπανω υποδίκτυο.

In a large organization's network, without subnetting, traffic levels can grow enough that excessive rates of Ethernet packet collisions become a bottle neck due to the nature of Ethernet (cf. carrier sense multiple access with collision detection). For this reason, subnetting can be used to break the network into smaller more efficient subnets. Such subnets can be arranged hierarchically, with the organization's network address space (see also Autonomous System) partitioned into a tree-like structure. Routers are used to manage traffic and constitute borders between subnets. Communication is of specific link-local character (Ethernet broadcast) only within the smallest subnet.

Ενώνοντας δυο υποδίκτυα

Στην πιο απλή περίπτωση θέλουμε πχ να ενώσουμε τα υποδίκτυα:

192.168.1.x
192.168.15.x

Ο υπολογιστής που θα είναι ενδιάμεσος στα δύο αυτά δίκτυα θα πρέπει να διαθέτει δυο διαπαφές δικτύου μια για κάθε δίκτυο.

Στοιχειώδες δίκτυο

Θα ξεκινήσουμε προσπαθώντας να φτιάξουμε ένα απλό δίκτυο δυο υπολογιστών. Πρώτα ενσύρματο και κατόπιν ασύρματο.

Θέλουμε

φυσική σύνδεση με crossover καλώδιο
ρύθμιση των δυο υπολογιστών
διαμοιρασμού αρχείων
- samba
- nfs
μακρυνή πρόσβαση (remote access )
- openssh-server, openssh , telnet , rlogin , Xserver
λογισμικό απομακρυσμένης επιφάνειας εργασίας
διαμοιρασμού πόρων:
- εκτυπωτή
- σαρωτή
- οπτικής μονάδας

Ενσύρματη σύνδεση

Φυσική σύνδεση με crossover καλώδιο

Καταρχας εφόσον δεν έχουμε gigabit κάρτες πρέπει να προμηθευτούμε crossover καλώδιο.

Ρύθμιση των δύο Η/Υ

Δίνωντας την εντολή ifconfig και στους δύο θα πρέπει να μπορούμε να δούμε μερικές πληροφορίες για την ενσύρματη διεπαφή eth0.

Οι εντολές που θα χρησιμοποιήσουμε είναι οι

ifconfig
ping
route
ethtool // Μας παρουσιάζει λεπτομερής πληροφορίες για μια ενσύρματη διασύνδεση τύπου ethernet.
arp
Ίσως χρειαστεί να απενεργοποιήσουμε το nm-applet (network manager) του gnome panel.

Για αν εκτελέσετε τις παρακάτω εντολές ελέγχου σύνδεδης πρέπει να έχετε τα προνόμια του root.

Σε γενικές γραμμές η ροή των ενεργειών μας είναι :

Χρησιμοποιούμε την εντολή ifconfig και στους δύο υπολογιστές για να δούμε αν ο πυρήνας του ΛΣ αναγνωρίζει τις διασυνδέσεις ethernet. Συνήθως έχουν το όνομα eth0.
Με χρήση πάλι της ifconfig δίνουμε διεύθυνση IP στις διασυνδέσεις αυτές και στους δύο υπολογιστές. Πχ 192.168.10.1 , 192.168.10.2 με χρήση netmask 255.255.255.0 ώστε να ανήκουν οι δύο υπολογιστές στο ίδιο δίκτυο. πχ ifconfig eth0 192.168.10.1 netmask 255.255.255.0 up στον ένα υπολογιστή. Κατόπιν ελέγχουμε με την ifconfig.
Τώρα έχουμε την κατάσταση [ HY1 -eth0(192.168.10.1)]-----crossover-----[(192.168.10.2)eth0- HY2]
Ίσως χρειαστεί να πειράξουμε τους πινακες δρομολόγησης στους δύο υπολογιστές. Βασικά θέλουμε έναν κανόνα που να λέει ότι τα πακέτα που προρίζονται για τον άλλο θα κατευθύνονται στις εκατέρωθεν θύρες eth0 . Δηλαδή να έχουμε στους πίνακες δρμλς και των δυο ΗΥ την γραμμή : 192.168.10.0 0.0.0.0 255.255.255.0 U 0 0 0 eth0 την οποία μπορούμε να την ελέγξουμε με την εντολή $route -n

Η εντολή arp μας επιτρέπει να δούμε τις καταχωρήσεις του Address Resolution Protocol που υπάρχουν σε μια ενδιάμεση μνήμη στον πύρηνα. Η παρακάτω έξοδος μας λέει ότι ο πηρύνας γνωρίζει την φυσική διεύθυνση που αντιστοιχεί στην ip 192.168.1.1. Όπως βλέπεται μια φυσική διεύθυνση αποτελείται από 12 δεκαεξαδικά ψηφία = 48 δυαδικά.

# arp 
Address                  HWtype  HWaddress           Flags Mask            Iface
192.168.1.1              ether   00:14:BF:6F:5F:58   C                     eth3

Αφού έχουμε ρυθμίσει τις διεπαφές μας κατόπιν μπορούμε να χειριστούμε τον πίνακα δρομολόγησης του πυρήνα με την εντολή route. Με αυτήν την εντολή μπορούμε να θέσουμε στατικά δρομολόγια προς συγκεκριμένους υπολογιστές .

Ασύρματη σύνδεση

Έστω ότι έχουμε δύο Η/Υ με ασύρματη κάρτα δικτύου. Θα προσπαθήσουμε να συνδέσουμε τους δυο υπολογιστές.

Περιπτώσεις

Γενικά εμφανίζεται συχνά στην πράξη το πρόβλημα να πρέπει να έχουμε πχ έναν φορητό που έχει πρόσβαση στο δίκτυο μέσω wireless από ένα adsl gateway, και να θέλουμε ένα pc να συνδεθεί και αυτό στο δίκτυο διαμέσου του φορητού με τον οποίο συνδέεται με ένα crossover καλώδιο.

Περίπτωση 1

Έστω το παρακάτω δίκτυο:

[ pcA (eth0) ] ---crossover--[ (eth0) laptop  ]
                             [        (eth3)  ]
                                          |
                                        wireless
                                          |
                                          |
                                  [     (LAN)             ]
      [ pcB (eth0) ]---ethcable---[(LAN) ADSL router (WAN)] --- internet --..

θα θέλαμε να μοιράσουμε την πρόσβαση στο διαδίκτυο.

Το γενικότερο πρόβλημα είναι αν μπορεί ένας adsl gateway να κάνει NAT σε όλα τα υποδίκτυα που συνδέονται με'αυτόν άμεσα ή έμμεσα.

Πρέπει στον ADSL router να θέσουμε μια καταχώρηση στον πίνακα του ώστε να μπορεί να δρομολογήσει πακέτα προς το pcA.
Πρέπει με πολύ προσοχή να διαμορφώσουμε τον πίνακα δρομολόγησης με την εντολή route στο laptop το οποίο θα κάνει δρομολόγηση ανάμεσα στο pcΑ και στο υπόλοιπο δίκτυο.
Δεν χρειάζεται απαραίτητα να ενεργοποιήσουμε το NAT στο adsl modem/router, αφού τον ίδιο ρόλο μπορεί να τον επιτελέσει και

ένα linux box , ο laptop στο παράδειγμα μας. Όμως για να μπορέσει να επιτελέσει μια τέτοια λειτουργία το linux laptop μας πρέπει να δώσουμε από τερματικό την εντολή # echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_forward (φυσικά για να είναι ενεργή κάθε φορά που εκκινούμε το σύστημα πρέπει να τοποθετήσουμε την εντολή σε ένα κατάλληλο σενάριο ή σε αρχείο διαμόρφωσης, πχ .login )

Πρέπει να θέσουμε στο pcA την ip διεύθυνση ενός domain name server προκειμένου να μπορέσει να κάνει επίλυση ονομάτων Domain name. Μπορούμε να θέσουμε την ip της διεπαφής lan του adsl modem/router και ελπίζουμε αυτό να είνα αρκετά έξυπνο ώστε να λάβει αιτήσεις για dns επίλυση και να τις προωθήσει προς τον dns server που γνωρίζει από τον ISP με τον οποίο είναι συνδεδεμένο.

Περίπτωση 2

Θέλουμε σε ένα τοπικό δίκτυο να περνάει όλη η κίνηση από έναν κεντρικό υπολογιστή στον οποίο θα έχουμε

εγκαταστημένο ένα firewall για να ελέγχουμε την πρόσβαση στο διαδίκτυο πχ σε μη εποτρεπόμενους ιστοτόπους σε ένα σχολικό εργαστήριο.

Βασικά εργαλεία

route

: Πρόκειται για εντολή με την οποία μπορούμε να χειριστούμε τον πίνακα δρομολόγησης του linux .

Αυτός ο πίνακας στην ουσία περιέχει μια γραμμή για κάθε δίκτυο ή υπολογιστή προορισμού. Το δίκτυο το καθορίζουμε με την βοήθεια μιας IP διεύθυνσης όπου η τελευταία οχτάδα είναι 0, και με μια μάσκα υποδικτύου η οποία συμβάλλει στο να καταλάβει το μέρος του πυρήνα που ασχολείται με την δρομολόγηση κατά πόσο μια διεύθυνση προορισμού ανήκει στο εν λόγο υποδίκτυο οπότε και πρέπει να ακολουθήσει. Και αφού έχουμε καθορίσει το υποδίκτυο ή τον υπολογιστή προορισμού (με μια ip διεύθυνση) προσδιόρίζουμε και την διαπαφή δικτύου μέσα από την οποία θα δρομολογήσουμε τα πακέτα που προορίζονται για το ενλόγω υποδίκτυο ή υπολογιστή.

Ας δούμε πρώτα ποιά μορφή έχει ένας πίνακας δρομολόγησης:

# route -n   // πρέπει να έχουμε δικαιώματα υπερχρήστη      
Kernel IP routing table
Destination     Gateway         Genmask         Iface
192.168.1.0     0.0.0.0         255.255.255.0     eth3
192.168.10.0    0.0.0.0         255.255.255.0     eth0
169.254.0.0     0.0.0.0         255.255.0.0       eth3
0.0.0.0         192.168.1.1     0.0.0.0           eth3

Έχουμε παραλείψει μερικές στήλες για δώσουμε έμφαση στα ποιό άμμεσα χρήσιμα.

Η πρώτη στήλη Destination(προορισμός) περιέχει ένα υποδίκτυο ή υπολογιστή προορισμού.
Η στήλη Gateway(πύλη) περιέχει τη διεύθυνση πρόσβασης στον κόμβο πύλη αυτού του υποδικτίου προορισμού. Δηλαδή προς ποιόν κόμβο θα στείλω το πακέτο για να φτάσει στο ενλόγω υποδίκτυο. Βέβαια υπάρχει η περίπτωση ο κόμβος να μην είναι η πύλη του υποδικτύου που θέλουμε αλλά ενός άλλου που θα είναι στην διαδρομή προς το ζητούμε νο υποδίκτυο.
Η στήλη Genmask(μάσκα δικτύου) περιέχει τη μάσκα αυτού του προορισμού κάτι πολύ χρήσιμο για να μπορεί να καταλαβαίνει ο δρομολογητής αν μια διεύθυνση υπάγεται ή όχι σ'αυτό. Δηλαδή αν πχ σύμφωνα με τον πίνακα πακέτα με προορισμό το δίκτυο 192.168.10.0 και η μάσκα αυτού του δικτύου είναι 255.255.255.0 αυτό σημαίνει ότι όλες οι διευθύνσεις προορισμού της μορφής 192.168.10.x θα ανήκουν σ'αυτό και άρα πρέπει να προωθηθούν προς την διεύθυνση gateway(πύλη) μέσα της interface(διεπαφής) που βλέπουμε στην ίδια στήλη.
Η στήλη Iface(διεπαφή) περιέχει το όνομα της διεπαφής από το οποίο πρέπει

να στείλουμε το πακέτο μας δεδομένου την πύλη που αντιστοιχεί στο υποδίκτυο προορισμού.

Συνεπώς μια απλή σύνταξη θα ήταν $ route add [υποδίκτυο|υπολογιστής προορισμού] [διεπαφή]

πχ έστω το παρακάτω δίκτυο στο οποίο θεωρούμε ότι ο δρομολογητής είναι ένας ΗΥ με λειτουργικό linux.

[ ΗΥ-Α  (eth0: 192.168.10.1) ] ---------- [  (eth0:192.168.10.2) Δρομολογητής (eth1:192.168.1.101)] -------- [ (eth0:192.168.1.1) HY-B ]

Στο παραπάνω διάγραμμα έχουμε δύο υποδίκτυα , το 192.168.10.0 και το 192.168.1.0 .(η χρήση του μηδέν στην τελευταίαια οχτάδα είναι δεσμευμένη και συμβολίζει όλο το υποδίκτυο , δες σχετικά (1) και παραπάνω )

Συνεπώς θέλουμε μια διαδρομή από το 192.168.10.0 στο 192.168.1.101 που να λέει ότι όταν ένα πακέτο που φτάνει στον δρομολογητή και προόριζεται για το υποδίκτυο 192.168.10.0 θα μεταφέται στην διαπαφή eth0. Και έναν συμμετρικό κανόνα που να λέει ότι όταν φτάνει στον δρομολογητή πακέτο που προόριζεται για το υποδίκτυο 192.168.1.0 θα μεταφέρεται στην διαπαφή eth1. Και τέλος χρειαζόμαστε και ένα κανόνα που να καθορίζει που θα στείλει ο δρομολογητής πακέτα που δεν προορίζονται για κανένα από τα δύο προαναφερθέν υποδίκτυα. Αυτή λέγεται default διαδρομή.

Μονιμοποίηση αλλαγών

Ένας τρόπος ώστε οι αλλαγές που κάνουμε να ισχύουν και μετά από επανεκκίνηση είναι να βάλουμε τις παρακάτω εντολές ένα δικό μας σενάριο πχ myinitscript

# route add -net 192.168.10.0 netmask 255.255.255.0 gw 192.168.10.2 dev eth0
# route add -net 192.168.1.0  netmask 255.255.255.0 gw 192.168.1.102 dev eth3
# route add default gw 192.168.1.1 dev eth3

Bάζωντας τις παραπάνω εντολές σε ένα σενάριο που θα εκτελείτε αυτόματα κατά την αρχή έχουμε ρυθμίση τον δρομολογητή μας. Επίσης για να ενεργοποιήσουμε την δυνατότητα ενός λίνουξ υπολογιστή να δρα σαν δρομολογητής πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη δυνατότητα δρομολόγησης με κάποιον από τους δύο παρακάτω τρόπους:

Εκτελώντας την εντολή # echo 1 > /proc/sys/net/ipv4/ip_forward (φυσικά για να είναι ενεργή κάθε φορά που εκκινούμε το σύστημα πρέπει να τοποθετήσουμε την εντολή σε ένα κατάλληλο σενάριο ή σε αρχείο διαμόρφωσης, πχ .login )
Αλλάζωντας στο /etc/sysctl.conf την γραμμή net.ipv4.ip_forward = 0 σε net.ipv4.ip_forward = 1 . (ή αν έχει σχόλιο το βγάζουμε)

και κατόπιν να κάνουμε τις παρακάτω ενέργειες (πάράδειγμα σε debian):

$ su      // γίνε υπερχρήστης
# cd /etc/init.d
# nano myinitscript
# chmod +x myinitscript  //κάνε εκτελέσημο το σενάριο
# update-rc.d myinitscript defaults   // δημιουργία συμβολικών δεσμών στο run level που είναι προκαθορισμένο
# update-rc.d myinitscript remove    // αφαίρεση του σεναρίου μας από τα αυτόματα εκτελεσθέντα σενάρια

Δίαμόρφωση IP μίας Κάρτας Διασύνδεσης Δικτύου (ΚΔΔ)

Βρίσκωντας/την διεύθυνση μιας διασύνδεσης

# ifconfig -a

Μπορεί αν στον ίδιο υπολογιστή έχουμε παραπάνω από μια διασυνδέσης να είναι ενεργή μόνο η μια και οι άλλες να μην έχουν διεύθυνση IP.

Θέτωντας διεύθυνση IP σε μια διασύνδεση

#ifconfig eth0 192.168.10.1 netmask 255.255.255.0 up

DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)

Λίγη θεωρία

Πρόκειται για πρωτόκολλο που χρησιμοποιούνε κόμβοι πελάτες σε ένα τοπικό δίκτυο προκειμένου να αποκτήσουν πληροφορίες.

Όταν ένας DHCP διαμορφωμένος πελάτης συνδέεεται σε ένα δίκτυο , μεταδίδει σε όλο το δίκτυο ένα ερώτημα ζητώντας πληροφορίες από έναν DHCP εξυπηρετητή. Αυτός ο εξυπηρετητής διαχειρίζεται ένα σύνολο από IP διευθύνσεις και πληροφορίες που είναι χρήσιμες για τη διαμόρφωση του πελάτη όπως προκαθορισμένος gateway , όνομα περιοχής , DNS εξυπηρετητές κτλ. Με το που θα δεχτεί μια έγκυρη αίτηση ο εξυπηρετητής αναθέτει στον πελάτη μια IP διεύθυνση , κάποιο συγκεκριμένο χρονικό που είναι έγκυρη αυτή η ανάθεση (περίοδος ανάθεσης[lease]), και άλλες IP παραμέτρους όπως μάσκα υποδικτύου και προκαθορισμένος gateway. Η διαδικασία αυτή συμβαίνει εμμέσως μετά την εκκίνηση του πελάτη και πρέπει να ολοκληρωθεί πριν μπορέσει να ξεκινήσει IP επικοινωνία με άλλους υπολογιστές.

Ανάλογα με την υλοποίηση , ο DHCP εξυπηρετητής μπορεί να αναθέσει IP διευθύνσεις με τρεις μεθόδους:

Δυναμική ανάθεση:Ο διαχειριστής του δικτύου αναθέτει ένα εύρος από IP διευθύνσεις στον dhcp στον εξυπηρετητή και κάθε ΗΥ πελάτης στο τοπικό δίκτυο έχει το IP λογισμικό του διαμορφωμένο ώστε να ζητήσει μια IP διεύθυνση από τον DHCP εξυπηρετητή κατά την αρχικοποίηση του δικτύου. Η διαδικασία του αιτήματος-ανάθεσης χρησιμοποιεί την έννοια της χρονικής ανάθεσης με ελεγχόμενο χρονικό διάστημα επιτρέποντας τον DHCP εξυπηρετητή να ξαναποκτήσει (και μετά να ξαναναθέσει) IP διευθύνσειςπου δεν ανανεώνονται (δυναμική επαναχρήση IP διευθύνσεων).
Αυτόματη ανάθεση: Ο DHCP εξυπηρετητής αναθέτει μόνιμα μια ελεύθερη IP διεύθυνση σε έναν αιτών πελάτη από το εύρος που όρισε ο διαχειριστής . Αυτό είναι παρόμοιο με τη δυναμική ανάθεση ,αλλά ο DHCP εξυπηρετητής διατηρεί πίνακα με τις παλίες αναθέσεις ώστε μπορεί να προτιμήσει να αναθέσει σε ένα πελάτη την ίδια IP διεύθυνση που είχε και παλιά.
Στατική ανάθεση: Ο DHCP εξυπηρετητής δίνει IP διεύθυνση βασιζόμενος σε έναν πίνακα με ζευγάρια MAC διευθύνσεων/IP διευθύνσεων, ο οποίος συμπληρώνεται με το χέρι(πχ από τον διαχειριστή του δικτύου). Μόνο αιτούντες πελάτες που έχουν MAC διεύθυνση που είναι στον πίνακα θα μπορέσουν αν αποκτήσουν IP διεύθυνση. Αυτή η λειτουργικότητα (που δεν υποστηρίζεται από όλους τους δρομολογητές) καλείται είτε Στατική ανάθεση DHCP (από DD-WRT), σταθερή διεύθυνση (από την dhcpd τεκμηρίωση), Δέσμευση DHCP ή Στατική DHCP (από Cisco/Linksys), και κλείσιμο IP (IP reservation) ή MAC/IP σύζευξη (από άλλους κατασκευαστές δρομολογητών).

Η σειρά με την οποία λειτουργεί το πρωτόκολλο είναι:

Discover - Ο πελάτης προσπαθεί να ανακαλύψει έναν dhcpd εξυπηρετητή.
Offer - Ο dhcpd εξυπηρετητής στέλνει στον πελάτη μια προσφορά ότι θα του παράσχει μια διεύθυνση ip.
Request - Ο πελάτης αιτείται μια ip από τον dhcp εξυπηρετητή που προσφέρθηκε (offer).
Ack - Ο dhcpd εξυπηρετητής αναγνωρίζει (acknowledges) την αίτηση στέλνωντας την ip διεύθυνση.

Πρακτικά θέματα

dhcp _{(email:dhcp-bugs@isc.org)}_{Στο debian χρησιμοποιείται το ISP DHCPτο οποίο αποτελεί μια υλοποίηση αναφοράς(en) της dhcp ομάδας πρωτοκόλλων από το Internet_Systems_Consortium .}
dhcdbd

H κατάσταση περιπλέκεται από το γεγονός ότι βοηθήματα όπως ο network-manager χρησιμοποιούν σαν ενδιάμεσο μια dbus υπηρεσία την dhcdbd (dhcp-dbus-deamon) η οποία καλεί αυτή το dhclient εκμέρους άλλων dbus εφαρμογών.

Αρχεία ρυθμίσεων :

/var/lib/dhcp3/dhclient.leases (η ανάθεση που έγινε σε ένα dhcp πελάτη)
/etc/network/interfaces
/etc/dhcp3/dhclient.conf

Τεκμηρίωση:

/usr/share/doc/dhcdbd/README (προσπαθήστε να καταλάβετε πως δουλεύει ο dhcdbd δαίμονας!)
man dhclient.conf (αρχείο ρυθμίσεων του πελάτη)
man dhcdbd