Θεσσαλονίκη και λογοτεχνία/Επταπύργιο (ή Γεντί Κουλέ)

Το Επταπύργιο στη λογοτεχνία όπως παρουσιάζεται μέσα από το έργο των παρακάτω λογοτεχνών. Αναγνωστάκης

Αναγνωστάκης

Ερειπωμένοι τοίχοι. Εγκατάλειψη.

Περασμένες μορφές κυκλοφορούνε αδιάφορα

Χρόνος παλιός χωρίς υπόσταση

Τίποτα πια δε θ’ αλλάξει δω μέσα.

[...]^[1]

Το πρωί

Στις 5

Ο ξηρός

Μεταλλικός ήχος

Ύστερα από τα φορτωμένα καμιόνια

Που θρυμματίζουνε τις πόρτες του ύπνου.

Και το τελευταίο «αντίο» της παραμονής

Και οι τελευταίοι βηματισμοί στις υγρές πλάκες

[...]^[2]

Εδώ

Κάτω από την καρδιά μου

Καρφώθηκαν οι σφαίρες οι πρωινές

Μπήγονται ολοένα πιο βαθιά

Τώρα

[...]^[3]

Βηματισμοί χωρίς σκοπό στα χειμωνιάτικα προαύλια.

Χιλιάδες βήματα, χιλιάδες μέρες.^[4]

1937 Ακροναυπλία. ’43 Παύλου Μελά. ’46 Αι-‐Στράτης. ’48 Κέρκυρα, ’50 Γιούρα. ’53

Επταπύργιο. ’67 Λέρος.

Πάντα, ψηλά, σύντροφε Γιάννη, τη σημαία του Κόμματος!^[5]

↑ «Τοπίο». Ανήκει στην ενότητα «Παρενθέσεις» (1948- 1951) = Τα Ποιήματα 1941-1971, Νεφέλη, Αθήνα ⁴ 2000, σ. 71.
↑ «Το πρωί...». Ανήκει στη συλλογή Εποχές 3 (1951)= Τα Ποιήματα 1941-1971, Νεφέλη, Αθήνα ⁴ 2000, σ. 95.
↑ «Εδώ...». Ανήκει στη συλλογή Η Συνέχεια (1954) = Τα Ποιήματα 1941-1971, Νεφέλη, Αθήνα ⁴ 2000, σ. 112.
↑ Ανήκει στη συλλογή Το Περιθώριο ’68-’69, Στιγμή, Αθήνα 1985, σ. 18 & στη συλλογή ΥΓ., Νεφέλη, Αθήνα 1992, σ. 23.
↑ Ανήκει στη συλλογή Το Περιθώριο ’68-’69, Στιγμή, Αθήνα 1985, σ. 41.