Θέατρο του Καταπιεσμένου

Το Θέατρο του Καταπιεσμένου περιγράφει μια σειρά από θεατρικές μεθόδους που εκπονήθηκε τη δεκαετία του 1960 από τον βραζιλιάνο σκηνοθέτη Augusto Boal, αρχικά στη Βραζιλία και αργότερα στην Ευρώπη. Ο Boal είχε επηρεαστεί από το έργο του εκπαιδευτικού και θεωρητικού Paulo Freire. Οι τεχνικές του Boal χρησιμοποιούν ως μέσο για την προώθηση της κοινωνικής και πολιτικής αλλαγής. Στο Θέατρο του Καταπιεσμένου, το κοινό γίνεται ενεργό. Οι θεατές γίνονται ηθοποιοί, από spectators γίνονται "spect-actors" και εξερευνούν, δείχνουν, αναλύουν, μετατρέπουν, αλλάζουν την πραγματικότητα στην οποία ζουν.

Το Θέατρο του Καταπιεσμένου ξεκίνησε ως αντίδραση στα δικτατορικά και κατά συνέπεια καταπιεστικά καθεστώτα της Λατινικής. Η μέθοδος διαδόθηκε γρήγορα στις φαβέλλες, στις παραγκουπόλεις και στα χωριά των ακτηµόνων. Στα τέλη της δεκαετίας του ΄70 ο Augusto Boal βρέθηκε στην Ευρώπη, καθώς κυνηγημένος από τις αστυνομίες των διάφορων καθεστώτων, αναγκάστηκε να μεταναστεύσει ως πολιτικός πρόσφυγας.

Αποτελείται από διαφορετικές τεχνικές όπως το Θέατρο Forum, το Θέατρο Εφημερίδα, το Νομοθετικό Θέατρο, το Αόρατο Θέατρο,το Θέατρο της Εικόνας κ.ά. Το ζητούμενο στο Θέατρο του Βοal είναι η συμμετοχή. Το κοινού συμμετέχοντας θα αλλάξει το ρου του σεναρίου, θα επαναδιαπραγματευτεί την κατάσταση της κρίσης και θα αναζητήσει εν δυνάμει λύσεις.

Συντονιστής/Τζόκερ

Ένα μεγάλο μέρος της θεατρικής διαδικασίας του Augusto Boal απαιτεί ένα ουδέτερο μέρος για να είναι στο επίκεντρο της διαδικασίας. Αυτό το άτομο συνήθως ονομάζεται Συντονιστής, αν και στη λογοτεχνία του Boal ο ρόλος αυτός αναφέρεται ως Τζόκερ, σε σχέση με την ουδετερότητα της κάρτας Τζόκερ σε μια τράπουλα. Αυτό το άτομο αναλαμβάνει την ευθύνη για την υποστήριξη της διαδικασίας και εξασφαλίζει μια δίκαιη διαδικασία, αλλά δεν πρέπει ποτέ να σχολιάζει ή να παρέμβει στο περιεχόμενο της παράστασης.