Το DVD (Digital Versatile Disc), σε μετάφραση Ψηφιακός Ευέλικτος Δίσκος ή κατά ελεύθερη μετάφραση Ψηφιακός Πολυμορφικός Δίσκος, είναι ένα οπτικό μέσο αποθήκευσης μεγάλης χωρητικότητας. Συνήθως χρησιμοποιείται για την αποθήκευση εικόνας, ήχου, δεδομένων και κυριώτερα Βίντεο. Τα DVD μοιάζουν πολύ με τα CD[1] καθώς έχουν το ίδιο σχήμα (120 ή σπανιότερα 80 χιλιοστά διάμετρος) αλλά έχουν μορφοποιηθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να χωρούν πολύ περισσότερα δεδομένα από ένα CD.
Το DVD είναι μια συγχώνευση του Super Disc (SD) που αναπτύχθηκε από τις εταιρείες Matsushita Electric, Toshiba και του Multimedia CD (MMCD) από τις εταιρείες Sony, Philips. Το 1995 αποφασίστηκε κατόπιν πιέσεων των Microsoft, Intel, Apple και IBM να καταλήξουν σε μία μορφή, αυτή του γνωστού μας DVD. Το 1996 εμφανίζονται τα πρώτα DVD-Video με κύριο χαρακτηριστικό τους την αντιαντιγραφική τεχνολογία Content Scrambling System (CSS), η οποία αποδείχθηκε λίγο αργότερα αρκετά αδύναμη. Το DVD δεν διαφέρει εμφανισιακά από το CD, έχει και αυτό πάχος 1,2 χιλιοστά και διάμετρο 12 εκατοστά.
Έχει υιοθετηθεί από τις κονσόλες παιχνιδιών Playstation2 XBOX με αρκετές ιδιαιτερότητες όσο αφορά την προστασία κατά τις αντιγραφής. Η απόσταση μεταξύ της σπειροειδούς διαδρομής που είναι γραμμένα τα δεδομένα είναι 0.74 μικρόμετρα στο DVD , 1.6 μικρόμετρα στο CD και 0,32 στο Blu-ray. (1000 μικρόμετρα είναι ένα χιλιοστό του μέτρου)[2]. Η απόσταση μεταξύ των bits στο DVD είναι 0,4 μικρόμετρα , 0.834 στο CD και 0,14 στο Blu-ray. Στην πρώτη στρώση του DVD δεδομένα γράφονται από το κέντρο προς την περιφέρεια του, ενώ στην δεύτερη στρώση -όταν αυτή υπάρχει- με τον αντίστροφο τρόπο για να αποφεύγεται η καθυστέρηση στην ταχύτητα μεταφοράς δεδομένων.
Ο κώδικας ελέγχου αποφυγής σφαλμάτων error correction code (ECC) είναι ανώτερος από αυτών των CD, ετσί τα DVD θεωρούνται αρκετά πιο ανθεκτικά στην κακομεταχείριση. Η αρχικές προιδαγραφές των DVD επέτρεψαν την έξαπλωση των DVD-Recordable ταχύτατα. Κάτι τέτοιο στο CD ήταν αδιανόητο όταν πρωτοεμφανίστηκε το 1982. Όλα τα DVD έχουν τρεις περιοχές την Lead-in την κύρια ενδιάμεση περιοχή εγγραφής των δεδομένων και την Lead-out . Οι περιοχές Lead-in και Lead-out καθορίζουν την αρχή και το τέλος των δεδομένων. Είναι πολύ σημαντικές στις περιπτώσεις που γράφουμε επαναλαμβανόμενα ένα DVD (multissesion recording) (όπως στις ψηφιακές βιντεοκάμερες με DVD) οι όταν θέλουμε να προσθαφαιρέσουμε δεδομένα. Επειδή ένα multisession DVD δεν είναι απόλυτα συμβατό γιαυτό και κάθε φόρα πρέπει να καθορίζονται (finalised) τα Lead-in , Lead-out .
Το μήκος κύματος τις κόκκινης ακτίνας λέιζερ που διαβάζει το DVD είναι 640 nm . Το αντίστοιχο στο Blu-ray το μήκος της μπλε ακτίνας λέιζερ είναι 405 nm και στο κοινό CD 780 nm. Το μήκος που έχει το σπειροειδές αυλάκι που γράφονται τα δεδομένα έχει μήκος 17,5 χιλιόμετρα DVD-5 (4,7 Gbyte) και 25 στο DVD-9 (8,5 Gbyte). Αντίστοιχα στο CD είναι από 6 έως 7,5 χιλιόμετρα και στο blu-ray 27 στα (25 Gbyte) και 54 χιλιόμετρα στα 50 (Gbyte) .
Η παγκόσμια ζήτηση για DVD-Recordable σύμφωνα με την Japan Recording-Media Industries Association αναμένεται να είναι για το 2007 5,7 δισεκατομμύρια μονάδες, για DVD re-writable 500 εκατομμύρια μονάδες , για DVD 8cm 110 εκατομμύρια μονάδες ενώ για τα CD-Recordable θα πέσει στις 6,5 δισεκατομμύρια μονάδες.
↑
Ιστοσελίδα, Αν και πλέον τα CD μοιάζουν ταπεινά υπάρχουν σε πολλές παραλλαγές σύμφωνα με τα λεγόμενα book. (Μάιος 2007). CDs Books. Retrieved on 2007-05-16.
↑
Ιστοσελίδα, Τεχνικά χαρακτηριστικά των DVD. (Μάιος 2007). www.pctechguide.com. Retrieved on 2007-05-18.
