Βικιβιβλία:Επιμέλεια: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων
Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
επαναφορά στην Έκδοση στις 21:03, 10 Οκτωβρίου 2007 υπό τον/την MARKELLOS |
|||
Γραμμή 1:
Στη Βικιπαίδεια, '''Επιμέλεια''' είναι η διόρθωση και διαμόρφωση ορισμένων άρθρων έτσι ώστε να πληρούν τα κριτήρια που περιγράφονται στην [[Βικιπαίδεια:Πολιτική|Πολιτική]] για τα άρθρα της Βικιπαίδεια, και γενικά να έχουν ένα καλύτερο επίπεδο εμφάνισης και περιεχομένου.
Πριν την έναρξη των πολέμων και της διάλυσής , η πρώην " Σοσιαλιστική Ομόσπονδη Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας" , περιελάμβανε είκοσι ένα εκατομμύρια (21.000.000) περίπου πληθυσμό.
Συγκεκριμένα οι έξι (6) ομόσπονδες Δημοκρατίες ήταν :
α. Της Σερβίας, με πρωτεύουσα το Βελιγράδι.
β. Της Κροατίας, με πρωτεύουσα το Ζάγκρεμπ.
γ. Της Σλοβενίας με πρωτεύουσα τη Λιουμπλιάνα.
δ. Της "Μακεδονίας" με πρωτεύουσα τα Σκόπια.
ε. Της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης με πρωτεύουσα το Σαράγιεβο .
στ. Του Μαυροβουνίου με πρωτεύουσα την Ποντγκόριτσα
ζ. Επίσης υπήρχαν και δύο (2) περιοχές με καθεστώς ειδικής αυτονομίας, της Βοϊβοντίνας και του Κοσόβου, οι οποίες διοικητικά ανήκαν στην Σερβία.
Στην ουσία κατά την περίοδο 1992-1999 διεξήχθησαν 4 πόλεμοι οι οποίοι συντέλεσαν στην γεωγραφική διάλυση της Γιουγκοσλαβίας .
Ο πρώτος πόλεμος έλαβε χώρα στη Σλοβενία και διήρκεσε δέκα ημέρες, τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1991.
Ο δεύτερος πόλεμος διεξήχθη στην Κροατία από τον Ιούλιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1991 και το καλοκαίρι του 1995.
Ο τρίτος πόλεμος πραγματοποιήθηκε στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη από το 1992 ως το 1995.
Ο τέταρτος πόλεμος, γνωστός και ως Πόλεμος του Κοσσόβου, διήρκεσε από τον Μάρτιο μέχρι τον Ιούνιο του 1999
Από το 1986 έως το 1989 ο εθνικισμός αρχίζει να ανεβαίνει στην Σερβία και δημοφιλέστερος πολιτικός της χώρας γίνεται ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς ο οποίος υποστηρίζει ανοικτά ένα εθνικιστικό πρόγραμμα.
Τον Ιανουάριο του 1990, διαφάνηκε από την αδυναμία εκλογής πρόεδρου του κουμμουνιστικού κόμματος και περαιτέρω συνεννόησης των ηγεσιών της Σλοβενίας και της Κροατίας, από τη μια πλευρά, και της Σερβίας από την άλλη. Αρχικά τα κομμουνιστικά κόμματα της Σλοβενίας και της Κροατίας δηλώνουν ότι αποχωρούν από το Γιουγκοσλαβικό Κομμουνιστικό Κόμμα, που είχε οργανωθεί κατά τρόπο ομοσπονδιακό.
Στις αρχές του 1991, αρχίζουν διαπραγματεύσεις για το πολιτικό μέλλον της Γιουγκοσλαβίας με τη συμμετοχή των προέδρων όλων των δημοκρατιών, οι οποίες, γρήγορα οδηγούνται σε αδιέξοδο αφού δεν υφίσταντο πλέον συνεκτικοί δεσμοί ανάμεσα τους.
Έτσι στις 25 Ιουνίου του 1991 οι δημοκρατίες της Σλοβενίας και της Κροατίας κήρυξαν την αυτονομία τους. Δύο μέρες αργότερα, ο γιουγκοσλαβικός στρατός, που ελεγχόταν από τους Σέρβους, επιτίθεται εναντίον της Σλοβενίας, για να αποσυρθεί όμως έπειτα από 10 ημέρες μάχης. Η διευθέτηση του ζητήματος της ανεξαρτησίας της Σλοβενίας ΤΕΛΙΚΑ ΕΠΕΤΕΥΧΘΕΙ χωρίς μεγάλους κλυδωνισμούς.
Δε συνέβη όμως το ίδιο και με την ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας, όπου δόθηκαν σκληρές μάχες ανάμεσα στους Σέρβους και στους Κροάτες. Οι Σέρβοι θέλησαν να υποστηρίξουν τους συμπατριώτες τους που ζούσαν στη Δημοκρατία της Κροατίας και οι οποίοι, κατά τούς υπολογισμούς τους, ανέρχονταν σε 940.000 - 945.000.
Στις 15 Φεβρουαρίου 1992, η σύνοδος κορυφής της ΕΟΚ, στη Λισσαβόνα της Πορτογαλίας, αναγνώρισε την Κροατία και τη Σλοβενία ως ανεξάρτητα κράτη και ανέβαλε να πάρει απόφαση για τη Βοσνία Ερζεγοβίνη και τη δημοκρατία των Σκοπίων. Το αποτέλεσμα ήταν να αναζωπυρωθούν οι μάχες στην Κροατία.
Το παράδειγμα της Σλοβενίας και της Κροατίας θα μιμηθούν οι Μουσουλμάνοι και οι Κροάτες της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης, οι οποίοι, στις 29 Φεβρουαρίου του 1992, ανακοινώνουν την ανεξαρτησία τους.
Σε νέα σύνοδο της ΕΟΚ, στην Πορτογαλία, στις 6 Απριλίου 1992, η ΕΟΚ αναγνώρισε ως ανεξάρτητο κράτος τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει αμέσως εμφύλιος πόλεμος στη χώρα, με τρία μέτωπα: Μουσουλμάνοι, Κροάτες και Σέρβοι μάχονταν μεταξύ τους σε πολύνεκρες σφαγές
Οι επιθέσεις και η ραγδαία κατάληψη εδαφών από τους Σερβοβόσνιους θα αναγκάσουν τoν ΟΗΕ να επιβάλει, στις 30 Μαΐου του 1992, οικονομικό αποκλεισμό στη Νέα Γιουγκοσλαβία,. Το νέο κρατικό αυτό μόρφωμα, το οποίο αποτελούν πλέον η Σερβία, το Μαυροβούνιο και οι επαρχίες του Κοσσυφοπεδίου και της Βοϊβοντίνας, θα υποστεί τον οικονομικό αποκλεισμό επί τριετία, ως τις 21 Νοεμβρίου του 1995, οπότε θα αρθεί τυπικά .
Οι εχθροπραξίες ανάμεσα στους εμπολέμους θα συνεχιστούν ως τις 11 Οκτωβρίου του Ι995, οπότε άρχισε η ανακωχή των 60 ημερών, προκειμένου να διευκολυνθούν οι ειρηνευτικές συνομιλίες στο Οχάιο.
Έτσι, τελείωσε, έστω και προσωρινά, ο εμφύλιος πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία, ο οποίος διέλυσε την Ομοσπονδία, στοίχισε 250.000 ζωές - 10.000 μόνο στο Σεράγεβο - και ξεσπίτωσε 5.000.000 περίπου Γιουγκοσλάβους
Παράλληλα όσον αφορά το Κόσσοβο το οποίο συγκεντρώνει και το ενδιαφέρον , Η ένταση άρχισε το 1989 όταν ο Μιλόσεβιτς ανακάλεσε το καθεστώς αυτονομίας της περιοχής και το 1990 διέλυσε το τοπικό Κοινοβούλιο. Η Σερβία του Μιλόσεβιτς αντιλαμβανόμενη τις αποσχιστικές τάσεις προχώρησε με νομικές, πολιτικές, ακόμη και στρατιωτικές μεθόδους, στην κατάργηση του παλαιού συντάγματος του 1974 και την πλήρη ενσωμάτωση του ΚΟΣΣΥΦΟΠΕΔΙΟΥ στη ΣΕΡΒΙΑ.
Το εξόριστο “Κοινοβούλιο της Κόσοβας” τον Οκτώβριο του 1991, με δημοψήφισμα αποφασίζει να ανακηρύξει τη “Δημοκρατία της Κόσοβας” ως ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος ΤΟ ΟΠΟΙΟ Κατοικείται από Αλβανόφωνους σε ποσοστό 90% και Σέρβους σε ποσοστό 10%.
Στα μέσα της δεκαετίας του ΄90, η αντίδραση των Αλβανών έλαβε τη μορφή ένοπλης σύγκρουσης. Το 1996 κάνει την εμφάνισή του ο απελευθερωτικός στρατός του Κοσσυφοπεδίου (UCK), μια ακραία εθνικιστική οργάνωση με 2000 μέλη που χρηματοδοτείται από Αλβανόφωνους του εξωτερικού. Τον Απρίλιο του 1996, εμφανίζονται τα πρώτα κρούσματα ενόπλων επιθέσεων κατά Σέρβων αστυνομικών και πολιτών από τον αυτοαποκαλούμενο “Απελευθερωτικό Στρατό Κόσοβας” (UCΚ).
Οι επιθέσεις των Αλβανών του UCK στις σερβικές αρχές το 1997 και το 1998 συνοδεύθηκαν με μαζικά αντίποινα εκ μέρους των Σέρβων. Το καλοκαίρι του 1998 το 40% του εδάφους του Κοσσόβου τελούσε υπό αλβανικό έλεγχο.
Οι Σέρβοι αρχίζουν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις κατά του UCK και των υποστηρικτών του σε ολόκληρη την περιοχή του Κοσσυφοπεδίου.
Εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι μετά την ήττα της στην Κροατία το 1995 που είχε σαν αποτέλεσμα την μαζική και βίαιη μετακίνηση του σερβικού πληθυσμού, η Σερβια δεν είχε κανένα περιθώριο υποχώρησης στο Κόσσοβο.
Στις αρχές του 1999 οι συγκρούσεις του UCK με τις Σερβικές δυνάμεις ασφαλείας και το στρατό, γενικεύονται. Τα γεγονότα αυτά κινητοποίησαν τη Διεθνή Κοινότητα για παραχώρηση στους Αλβανόφωνους αυτονομίας, με πολιτικά, εκπαιδευτικά και θρησκευτικά δικαιώματα.
Η Σερβία αντιμετώπισε κάθε είδους κριτική σαν προδοσία ακόμη και αν αυτή απέβλεπε στην αναδιάρθρωση και όχι στην διάλυση του κράτους.
Το ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου χαρακτηριζόταν από τη γιουγκοσλαβική ηγεσία ως εσωτερικό ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας.
Ο αμερικανός διαπραγματευτής Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ (Richard Holbrooke) διαπραγματεύτηκε στις 13 Οκτωβρίου 1998, μια συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία όμως απέτυχε
Ακολούθησε η διάσκεψη του Ραμπουγιέ της Γαλλίας το Φεβρουάριο του 1999, η οποία επίσης απέτυχε. Στις 22 Μαρτίου τα σερβικά στρατεύματα αρχίζουν μεγάλη επιχείρηση εκκαθαρίσεων στο Κοσσυφοπέδιο.
Το ναυάγιο των συνομιλιών και οι εκκαθαρίσεις των σέρβων οδήγησαν τις συμμαχικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην εφαρμογή απ’αέρος κτύπημα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (ΟΔΓ) και στις 24 του μηνός αρχίζουν οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ εναντίον της Γιουγκοσλαβίας. Ο πόλεμος αυτός έληξε στις 3 Ιουνίου με την υπογραφή συμφωνίας μεταξύ του Milosevic και του ΝΑΤΟ.
Η μορφή της σύγκρουσης που ακολούθησε ήταν αποκλειστικά αεροπορική με επιτιθέμενο το ΝΑΤΟ και αμυνόμενο την Σερβία
Το ΝΑΤΟ την χαρακτήρισε ανθρωπιστική επιχείρηση πάρα τα συσσωρευμένα χτυπήματα αμαχών παιδιών και γενικά μη στρατιωτικών στόχων μέσα στην επικράτεια της Σερβίας.
Δεν υφίστατο ρητή εξουσιοδότηση του ΟΗΕ.
==Πρόσθετα==
| |||