Βασικές αρχές φιλοσοφίας: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

Περιεχόμενο που διαγράφηκε Περιεχόμενο που προστέθηκε
+κειμ: Η αρχή του επαρκούς λόγου
+κειμ: αρχή του είναι
Γραμμή 1:
 
'''Η αρχή της ομογενοποίησης'''
''Η αρχή της διαφοροποίησης'''
Γραμμή 8 ⟶ 7 :
εφαρμόσουμε.
 
=== Μορφές ===
 
Στην περίπτωση των αντικειμένων του κόσμου που μας περιβάλλει παίρνει τη μορφή
του '''νόμου της αιτιότητας'''. Δηλαδή μια τρέχουσα κατάσταση αντικειμένων εξηγείται
Γραμμή 15 ⟶ 14 :
 
Στην περίπτωση των αφηρημένων εννοιών και των κρίσεων που διατυπώνουμε βασιζόμενοι
σ'αυτές η αρχή του επαρκούς λόγου παίρνει το όνομα '''αρχή του επαρκούς λόγου της της γνώσης'''. Σύμφωνα με την μορφή αυτή (της αρχής) μια κρίση που αποσκοπεί να εκφράσει γνώση οποιουδήποτε τύπου πρέπει να έχει επαρκή λόγο ώστε να χαρακτηριστεί αληθής.Η αλήθεια δηλαδή μιας κρίσης εδράζει σε κάτι εκτός αυτής που το
αποκαλούμε λόγο ή βάση. Το γεγονός ότι στη γενική μορφή της αρχής δίνουμε το όνομα αυτής της μορφής
αυτή (της αρχής) μια κρίση που αποσκοπεί να εκφράσει γνώση οποιουδήποτε τύπου πρέπει να έχει επαρκή λόγο
απλά καταδεικνύει ότι ιστορικά ήταν η ''κατ'εξοχήν'' μορφή της που απασχολούσε τους φιλοσόφους.
ώστε να χαρακτηριστεί αληθής.Η αλήθεια δηλαδή μιας κρίσης εδράζει σε κάτι εκτός αυτής που το
 
αποκαλούμε λόγο ή βάση. Το γεγονός ότι
Στην περίπτωση των διαισθήσεων που μας δίνονται a priori , που προκύπτουν από το κοινό
υπόστρωμα όλων των αισθητηριακών δεδομένων μας , δηλαδή της αίσθησης του χρόνου και του χώρου και των διαισθητικά γνωστών ιδιοτήτων τους, η αρχή παίρνει τη μορφή της '''αρχής του επαρκούς λόγου
του είναι'''
 
Στην περίπτωση της ανθρώπινης θέλησης και συμπεριφοράς παίρνει τη μορφή του '''νόμου
Γραμμή 35 ⟶ 37 :
* κρίση
* λογική
* a priori